Είδα την πληγή στην άκρη των δακτύλων
Πρώτα
Και ζήτησα τους ήχους
Σβησμένους
Τα γράμματα δεν δίνουν λέξεις
Ρίγος ασίγαστο
τα πρωινά δίχως νύχτες
Της πόρτας η εσοχή
και αμίληση συνεύρεση
πέντε λεπτά
Υστερα
Το ύστερα, σκέφτομαι
1/3/09
Υστερα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Αυτά τα πρωινά δίχως νύχτες....
με έχουν τσακίσει και μένα...
και είμαι νυχτόβια... γμτο...
Καλό μήνα...
Τα πρωινά δίχως νύχτες είναι για τους νυχτόβιους. Οπου αξιώνονται να ζήσουν την καινούργια μέρα χωρίς διάλειμμα από τη χθεσινή. Γιατί κρατάνε το μυστικό του χρόνου. Με κάποιο τρόπο άφατο. Αφατο. Μη ρωτήσεις εμένα πως συμβαίνει.
Δημοσίευση σχολίου