7/7/08

Μικρές ζωές

Τι ζητάει μια μικρή ζωή?
Ενα κουβά νερό
να πλύνει δυο κάλτσες
να ποτίσει τις γλάστρες, ίδιες
Και ένα κομμάτι ουρανό

4 σχόλια:

Spyros Vlahos είπε...

Γιατί αυτά τα καθημερνά δεν είναι Ποίηση;
Τούτο το ποίημά σου ήταν όντως συγκινητικό κι ακριβέστατο.
Δεν έχει βαρύγδουπες εκφράσεις, ούτε απρόσωπο πόνο (μα ούτε και ... φευγάτους γκόμενους).
Έχει γλύκα, έχει γνωστές λέξεις, έχει καθημερνότητα.Δεν ήταν ανάγκη να μεταφράσουμε λέξη προς λέξη για να καταλάβουμε τι υπονοείς.
Έφερες την τρυφερότητα με στακάτες, συνηθισμένες λέξεις.

ΥΓ. Πριν έβλεπα ένα έργο του J L Goddard και συχάθηκα την ύπαρξή μου. Παπαριές πάνω σε παπαριές, ασύνδετες κι ηλίθιες μαλακίες που πλασάρονται σαν υψηλή φιλοσοφία.
Δεν το τέλεισα, προφανώς.
Γιατί οι μαλακίες μπορούν να εκληφθούν σαν υψηλή φιλοσοφία; Γιατί ο θεατής είναι κουτός κι ό,τι δεν καταλαβαίνει το θαυμάζει.
Γι' αυτό και βάνω σχόλια στους πίνακές μου, για να δείξω τι ήθελα να 'πω και για ν' αφήσω ερωτηματικά αναπάντητα (ώστε να σκεφτεί ο άλλος). Αλλά όχι να τον αφήσω στη μέση της Σαχάρας, όχι, να τον αφήσω σε μια μεγάλη πλατεία που του φαίνονται όλα γνωστά κι από 'κει και πέρα διαλέγει μόνος του

ΥΓ Μου πυροδότησες τα "μέσα" μου. Να πώς λειτουργεί ένα μαγάλο ποίημα, βάνει τους ανθρώπους σε εγρήγορση.
Σ' ευχαριστώ.

Χρύσα Πανταζή είπε...

Τι κάνει μια μικρή απόδραση εκεί όπου τα μικρά πράγματα έχουν μεγάλη αξία... Σαν να σε καθαρίζει από τη βουή της πόλης. Αυτό έπαθα.

Χρύσα Πανταζή είπε...

Ποιο έργο? Κι εγώ απορούσα κάποτε που δεν τον έπιανα και θαύμαζα ό,τι δεν κατανοούσα. Υστερα, καθώς πέρασαν τα χρόνια κάτι πιάνω. Και μου φαίνεται και απλό. Αντίθετα, βλέπω κάτι ταινίες με το Βέγγο και ανακαλύπτω ένα τρελλό σουρεαλισμό, αθέατο στην εποχή που τις πρωτοείδα. Τι γίνεται τελικά?

Spyros Vlahos είπε...

"Pierrot le fou" με τον Μπελμοντό.
Χοντρομαλακία.
Όμως θυμάμαι κι από φοιτητής που δεν τον είχα πολυχωνέψει (και δεν έφταιγε που ήμουνα στην ΚΝΕ γιατί έριχνε μέσα, ο Goddard, και μια σταγόνα επάνάσταση, έδενε το μίγμα).
Όπως δε χώνεψα ποτέ μου τον Umberto Eco. Το "εκκρεμές του Fouceault" το διάβασα με το ζόρι όλο μήπως 'βρω στο τέλος κάποια αλήθεια. Θόρυβος ,μάταιος, ηλίθιος θόρυβος, πληροφορίες χωρίς καμμιά σύνθεση.
Στα '60 γίνονταν πολλά, όχι όλα σωστά ή λογικά. Μέναμε με το στόμα ανοιχτό γιατί είμαστε οι επαρχιώτες της Γης (είχαμε δικτατορία). Μεγαλώνοντας και χρησιμοποιώντας περισσότερο τη λογική μπορέσαμε ν' απορρίψουμε τσι μαλακίες του '60. Προς θεού, δε λέω ότι όλα ήταν μαλακίες, ίσα-ίσα που ήταν μια εποχή γεμάτη πειραματισμό. Δεν ΄καταλήγουν, όμως, όλα τα πειράματα σε συνεκτικό αποτέλεσμα.