Μια πειστική αναπαράσταση του πιο jinx συμβάντος του καλοκαιριού. Ενας καυτός καφές χύνεται. Παρατηρώ αυτή τη χαοτική διασπορά που στην περίπτωσή μου αποτυπώθηκε ανεξίτηλα στο μηρό. Με τρελλαίνει αυτό το ανεξίτηλα, καθώς σκέφτομαι τον καμμένο δίσκο του laptop, την ανεπίστροφη απώλεια, την πεισματική σιωπή των δεδομένων. Κάθονται τώρα κάπου ήσυχα και μπερδεμένα, εικόνες, μουσικές και λέξεις, ένα, μια διεσπαρμένη μάζα ψηφίων, ακατανόητων στο γραμμικό νου αυτής της μηχανής, που κάθεται στο πλάι και χάσκει σκοτεινή. Είναι ήσυχα και μπερδεμένα. Οπως άλλωστε τους αξίζει. Ως αποτυπώσεις στιγμών που συνδέθηκαν μεταξύ τους με τις αόρατες κλωστές της σύμπτωσης. Σε ποιον άλλωστε θα είχαν να πούν κάτι εκτός από μένα - τον υπομονετικό συλλέκτη τους...
Κάθονται εκεί σαν το σκούρο σημάδι στο μηρό μου. Το καθ' ένα από αυτά μια -στιγμιαία - καυτή σταγόνα αίσθησης που πάγωσε στο πρώτο save.
Αναρρωτιέμαι τι θα ήταν πιο χρήσιμο. Να βρω έναν τεχνικό μήπως και ανασύρει τίποτα από τον καμμένο δίσκο ή να βρω μια καφετζού να μου διαβάσει το σημάδι?
22/8/08
Χαοτική διασπορά
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Απλώς να εκπνεύσεις.
Όλα θα πάρουν το δρόμο τους.
Μακάρι να ήταν θέμα εκπνοής. Αλλά είναι θέμα ξε-πνοής. Ολα τα ουφ μπορεί να τα σβήσει ένα αχ.
Δικιά μου, εντέλει όποιος αέρας βγει, απ' όπου κι αν βγει, μας αφήνει ελαφρύτερους.
Σε βλέπω να αγκομαχάς και στενοχωριέμαι. Το΄θέμα, βέβαια, είναι ότι εγώ είμαι εδώ κι εσύ τραβάς κουπί, αλλά έτσι δεν ήταν πάντα;
Το μυστικό δεν είναι να σου 'πω "μη στενοχωριέσαι" διότι η φράση περιέχει την έννοια στενοχώρια και θα σε φέρει πάλι εκεί. Μπορώ να σου 'πω, instead, "σκέψου μια παραλία" ή "κοίτα τώρα τον ουρανό".
Ό,τι και να σου 'πω, όμως, αυτό που έχεις αποφασίσει θα κάνεις.
Δημοσίευση σχολίου