Σκοτεινές μέρες

Με τόσο φως και ζέστη βλέπω αυτούς που περπατούν με κατεβασμένα μούτρα. Ακούω Back to black αλλά κρατώ το ...me and my head high" και διαβάζω Eugenio de Andrade από την "Ελξη των ομωνύμων" - Το χαμόγελο, και χαμογελώ:

Νομίζω ότι ήταν το χαμόγελο,
το χαμόγελο ήταν που άνοιξε την πόρτα.
Ηταν ένα χαμόγελο με πολύ φως
μέσα του, σου έκανε όρεξη
να μπεις, να πετάξεις τα ρούχα,
να μείνεις
γυμνός μέσα σε κείνο το χαμόγελο...

Χαμογέλα!