26/9/08

Τέλος στην ομηρεία των οδηγών...

...λένε πρωί πρωί τα ραδιόφωνα.
Μα ποιος επιτέλους τους κρατάει ομήρους?
Αντί να κάθεσαι δυο ώρες στην ουρά για βενζίνη γιατί δεν πάς μια βόλτα?
Αντί να δουλεύεις σα σκυλί για να πληρώσεις τη δόση γιατί δεν πάς μια βόλτα?
Αντί να κολλάς στην TV για να δεις πόσο θα πληρώσεις τέλη, φόρους, τεκμήρια γιατί δεν το πουλάς το ρημάδι να πας μια βόλτα?
Μοσχοβολούσε σήμερα το δασάκι, μετά τη βροχή.
Αλλά στα βενζινάδικα είχαν καταφθάσει τα βυτία και βρώμαγε ο τόπος βενζίνη.

5 σχόλια:

Albus Genius είπε...

Eκείνο που πρέπει να σκεφτούμε είναι ότι κάθε εξουσία μπορεί να ελέγχει τις ροές μιας κοινωνίας με ελάχιστους ανθρώπους.΄Οπως είναι π.χ. οι εκτελωνιστές ή οι οδηγοί δημοσίων φορτηγών.2000 χιλιάδες και 3000 άνθρωποι μπορούν να ελέγξουν το σύνολο της κοινωνίας όχι μόνοι τους μα με δικαίωμα που τους έδωσε ο νόμος που ψηφίστηκε από τη Βουλή.Μια γενική απεργία δεν φέρνει τόση αναστάτωση όσο η απεργία μια ομάδας δημιουργημένης με προνόμια από το νόμο.Για να σκεφτόμαστε πως οργανώνεται ένα κράτος με τις ομάδες και πως αποκτούμε μια συνείδηση ελευθερίας μέχρι να μας κλείσουν την στρόφιγγα. Στην Γερμανία όταν οι εργάτες χάλυβα ζήτησαν αύξηση η κυβέρνηση τους έδωσε και αμέσως η Κεντρική Τράπεζα αύξησε τα επιτόκια των δανείων. για να μην κολλάς στην τηλεόραση και χαλιέσαι. Σώου είναι.

Χρύσα Πανταζή είπε...

Σιγά μη χαλιέμαι από την TV. Ούτε από τις μικροομαδικές καθοδηγούμενες εξουσίες. Για την πρώτη αρκεί ένα τηλεχειριστήριο. Για τις δεύτερες απλά γυρίζω την πλάτη αλλάζοντας συνήθειες. Οι άνθρωποι πάντοτε μετακινούνταν. Πιο αργά ή πιο γρήγορα δεν έχει σημασία. Ο χρόνος μας είναι καθαρά υποκειμενικός. Περιμένοντας κάτι, μερικές φορές μου φαίνεται να περνούν ατέλειωτοι αιώνες. Και μόλις σκάσει, είναι σαν να μην έχει περάσει στιγμή από την ώρα που το επιθύμησα.

Albus Genius είπε...

Ο χρόνος πάντα ήταν υποκειμενικός. ΄Ομως οργανώνουν τον χρόνο και κλέβουν τις ανάσες μας. Σκέψου να χτυπάς κάρτα. Σκέψου μια αναγκαστική υπερωρία που αν δεν την κάνεις αύριο δεν θάχεις δουλειά.Σκέψου να περιμένεις σε μια ουρά με κάποιον φίλο σου που να κρέμεται το πόδι του σπασμένο , τον έχεις πας στο νοσοκομείο και σου λεν, περίμενε. Μου άρεσε ιδιαίτερα αυτό το "γυρίζω την πλάτη" έχει πολύ δύναμη και κουράγιο.

Χρύσα Πανταζή είπε...

Χτύπησα πόρτες. Μετά χτύπησα κάρτες. Μετά χτύπησα το κεφάλι μου στον τοίχο. Γύρισα την πλάτη 1. Ξαναχτύπησα πόρτες. Εκανα υπερωρίες χωρίς να μου τις ζητήσει κανένας. Οχι για το ψωμί μου. Για το χαβιάρι μου. Μπούκωσα. Γύρισα την πλάτη 2. Εμεινα σε ουρές για σπασμένα πόδια. Είδα άλλους που εκλιπαρούσαν για ένα μπουκάλι αίμα. Είπα μπορώ να περιμένω. Ο πόνος σταμάτησε. Πήρα το σπασμένο πόδι και το πήγα βόλτα γελώντας. Νοητά. Οταν ήρθε η σειρά του ήταν ήσυχο. Οταν μπήκε στη θέση του με ευχαρίστησε. Δεν ήθελε να το πιάσει στα χέρια του ένας γιατρός που θα βιαζόταν να προλάβει την αναμένουσα αιμορραγία. Οταν κάποιος πάει να μου οργανώσει το χρόνο σιγοτραγουδάω Stones "Time is on my side...". Αμα πάει κάποιος να μου κλέψει την ανάσα λέω "Βήξε και ανάσαινε" του δικού μας Καραγκιόζη του Σπαθάρη.
Τι θα πει albus genius?

Albus Genius είπε...

θα πεί ότι έχεις δύναμη και κουράγιο αναμφισβήτητα.