3/12/06

Θέλουμε να μείνουμε παιδιά?

Ελεγα χθες ότι στη σύγχρονη κοινωνία πληθαίνουν τα παιδιά όλων των ηλικιών. Φαίνεται ότι ελάχιστοι επιθυμούν να "μεγαλώσουν", δηλαδή να φορτωθούν πραγματικές ευθύνες και προβλήματα που απαιτούν κόπο και πνευματική προσπάθεια για να να επιλυθούν. Υπάρχει από την άλλη μεριά ένα σύστημα που ευνοεί με το παραπάνω αυτή τη φιλοσοφία ζωής. Οι πολιτικοί διαχειριστές και τα φιλαράκια τους στα media χαϊδεύουν συνεχώς την παιδικότητα των πολιτών, τους πείθουν ότι βρίσκονται εκεί για να αναλάβουν τα μεγάλα ζητήματα, πως έχουν πάντα αυτοί τη λύση, ενώ ο άνθρωπος/πολίτης είναι ανίσχυρος έτσι κι αλλιώς να πάρει τη ζωή του στα χέρια του. Οι πολίτες δεν διεκδικούν αλλά γκρινιάζουν σαν μωρά γιατί καθυστερεί η ικανοποίηση των αναγκών τους ενώ το μυαλό τους δεν πάει καθόλου στο ότι, οι περισσότερες ανάγκες για τις οποίες media και πολιτικοί είναι έτοιμοι να προστρέξουν είναι πλαστές και υποβολιμαίες. Ετσι αποσπάται η προσοχή από τις πραγματικές ανάγκες, στο "παιδί" αρκεί να κρεμαστεί στη φούστα της "μάνας" του και να ρουφάει υποσχέσεις, συγγνώμες και ωραία λόγια. Μετά ήσυχο μπορεί να κάτσει να το "μαδήσουν". Ο θόρυβος που υπάρχει καταργεί την κριτική ικανότητα, κάνει αδύνατη την έρευνα για το τι κρύβεται πίσω από αυτό που φαίνεται, ενώ η υποκριτική αποκάλυψη σκανδάλων κάθε τόσο, κάνει τον πολίτη χοντρόπετσο. "Εμείς δεν το φτιάξαμε το σύστημα", μου είπε ένας συνάδελφος πρόσφατα, "έτσι το βρήκαμε, και κάνουμε ότι μπορούμε για να βγάλουμε πέρα μέσα σ' αυτό". Το σύστημα είναι βρώμικο, ύπουλο, διαβρωτικό αλλά μας εκπαιδεύει καλά για να ζούμε μαζί του. Καμμία διάθεση για βελτίωση.
Είδα τη διαφήμιση μιας πιστωτικής κάρτας που υπόσχεται άτοκες αγορές μέχρι το τέλος του χρόνου. Φαίνεται ελκυστικό σε όσους έχουν γονατίσει από τους τόκους. Μόλις όμως σκεφτώ ότι έτσι κι αλλιώς μια καινούργια κάρτα δεν έχει υπόλοιπα, και ότι οι μισές αγορές μ' αυτήν θα γίνουν όταν ήδη ο πρώτος λογαριασμός θα εκκαθαρίζεται ανατριχιάζω. Ενα μήνυμα χωρίς τίποτα νέο. Μια κοινοτοπία για να κληθούν οι υπερχρεωμένοι να κάνουν ένα ακόμα βήμα πιο βαθιά. Τα "παιδιά" χρειάζονται κι άλλα παιχνίδια. Με ένα χαριτωμένο τρόπο κάποιος τους βάζει μπροστά στα μάτια μια γλυκειά καραμέλα. Τα σάλια τους έχουν αρχίσει ήδη να τρέχουν. Απλώνουν το χέρι. Η μάγισα του σοκολατόσπιτου όμως έχει ήδη ρίξει τα καρότα στο καζάνι που βράζει. Τα μωρά θα παχύνουν καλά στην ευωχία των γιορτών. Υστερα, ο διοικητής της ΤτΕ θα μαλώσει τους κακούς που παρασύρουν με λόγια και έργα τα αφελή μωρά. Λίγο αργότερα τα κανάλια θα δείξουν ρεπορτάζ από υπερχρεωμένα μωρά που χάνουν το σπίτι τους για μια απλήρωτη κάρτα και οι πολιτικοί θα δείξουν ευαισθησία. Δακρυσμένοι τηλεθεατές θα δηλώσουν την έμπρακτη συμπαράστασή τους κάνοντας "τς, τς". Εχουν γλυτώσει από το μαγεμένο σοκολατόσπιτο, και τροφαντοί όπως έγιναν, θα υπογράψουν το επόμενο συμβόλαιο αδυνατίσματος με 30 άτοκες δόσεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια: