Σκουπιδαριό με ετικέτα

Το να επιλέγεις να στήσεις το "μαγαζί" σου στην περιφέρεια της μεγάλης και πολύβουης αγοράς, εκτός του ότι μπορεί να υπονοεί ότι δεν έχεις τα "μέσα" να βρεθείς στο επίκεντρο, μπορεί επίσης να θέλει να δείξει ότι προτείνεις μια ξεχωριστή ποιότητα. Μια μοναδικότητα την οποία οι καταναλωτές δεν ανακαλύπτουν βολτάροντας γενικώς, αλλά αντίθετα αναζητούν επί τούτου. Δεν ξέρω τι ακριβώς από τα δύο συμβαίνει με τους ιδιοκτήτες των καταστημάτων της Χάριτος, αλλά σίγουρα η απόστασή τους από την ευρύτερη "πλατεία" δεν είναι ό,τι καλύτερο τις μέρες των γιορτών όταν το χρήμα που κυκλοφορεί είναι περισσότερο από ό,τι συνήθως. Εξ ού και το ετήσιο σαββατιάτικο πάρτι, που στόχο έχει (όπως υπολογίζω τουλάχιστον εγώ) να υπενθυμίσει στους ευκαιριακούς πελάτες ότι η πιάτσα έχει προέκταση. Και μαζεύεται προς τα κει πάνω από νωρίς το μεσημέρι ένα συρφετός ανθρώπων, στολισμένων ανάλογα για την περίσταση με εορταστική μουτσούνα. Οι φυλές διάφορες αλλά όλοι θα ήθελαν να επιδείξουν για λίγο έναν αέρα της "πλατείας", μια γκλαμουριά, ένα στυλ. Τώρα γιατί από μακριά όλη αυτή η συνωθούμενη μπροστά τους πάγκους δωρεάν διανομής ποτών, ροφημάτων και εδεσμάτων, βρωμάει έλλειψη και δεν χρειάζεται πολύ για να το μυρίσει κανείς. Το σκουπίδι πάνω στο οποίο πατούν τα επώνυμα παπούτσια είναι απερίγραπτο. Φυλλάδια, ποτηράκια, πεταμένες συσκευασίες τσίχλας μουλιάζουν στα βρωμόνερα που περίσσεψαν από τον επιμελή καθαρισμό των πεζοδρομίων πριν την γιορτή. Κανείς δεν δείχνει να ενοχλείται από τη βρώμα, όλοι αυτοί οι επιδεικνυόμενοι ως έχοντες, δεν έχουν τίποτα περισσότερο από τις ετικέτες που επιμελώς κρέμονται από πάνω τους. Δημιουργούν με άνεση και φυσικότητα το σκουπιδαριό, και μετά κάθονται μέσα του και χαζο...οτιδήποτε. Λίγες ώρες αργότερα, πέτυχα το στιγμιότυπο που μου έδεσε το έργο. Θα ακολουθήσει μόλις φθάσει στο mail μου το αποδεικτικό φωτογραφικό ντοκουμέντο.