Ζωτικός χώρος ΙΙ

Ακουσα στις ειδήσεις ότι στη Γλυφάδα, δύο άστεγοι ξυλοκόπησαν μέχρι
θανάτου έναν τρίτο, γιατί διεκδικούσε τη δική τους θέση σε ένα
υπόστεγο. Θυμήθηκα που κάποτε, χειμώνα μέσα σε ένα πάρκο στη Θεσσαλονίκη, συνάντησα ένα αγόρι που έτρεμε σε ένα παγκάκι, δεν είχε που να πάει, σαν το σπουργιτάκι τρομαγμένο ήτανε δυο μέτρα παλικάρι, και μου ζήτησε τσιγάρο, ούτε που είχε καταλάβει ότι ήμουν γυναίκα. Τι γύρευα κι εγώ νυχτιάτικα εκεί, έκανα άσκηση θάρρους, προσπαθούσα να κατακτήσω τη νύχτα! Τον πήρα σπίτι και τον κοίμησα στο πάτωμα, και άκουσα την ιστορία του, το πρωί τον κέρασα καφέ και έφυγε με το κεφάλι κάπως ψηλότερα. Μετά από κάμποσο καιρό τον είδα στην παραλία με ένα κορίτσι και έτρεξε και με αγκάλιασε και της είπε, αυτή είναι που με μάζεψε εκείνο το βράδυ που τά είχα χαμένα. Αυτά γινόταν κάποτε, που είχαμε λιγότερο φόβο, λιγότερες ανάγκες και μεγάλη καρδιά, ενώ σήμερα άστεγοι κοιμούνται έξω από τις τράπεζες και από πάνω τους υπάρχουν αφίσες που λένε "Εσύ πότε θα πάρεις το δικό σου σπίτι?"