Η ελιά της που κάρπισε
και πρέπει να τρυγίσουμε
τα ρόδια που δεν σπάσαμε
-αλλά σπάσαμε τα μυστικά μας-
αρχιχρονιάτικα
οι υποπαράλληλοι χώροι
όταν αναπόφευκτα λιώνουν
ο ένας στον άλλο
σε μένα λαχαίνει
να κρατήσω
τις αυστηρές γραμμές
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
θυμιζεις Αναγνωστακη αλλα σε χρωμα ... για ολα οσα τελειωσαν...
και μοναχα ετουτο τον τρελλο μου θα κρατησω...ανεβαινε εσυ χρυσα και μη νοιαζεσαι,θα μας τραβηξεις και μας αθελα σου
Δημοσίευση σχολίου