Μ΄ αρέσει να βλέπω στο χρυσό φως του σπίρτου
απόκρυφες πτυχές ενός προσώπου
σαν κάτι αθώο που ανακάλυψες
στο σκονισμένο χρονικό της ντροπής.
Πιασμένη μια στιγμή μαγείας και αγάπης
σ' ένα μικρόκοσμο πάθους ξαφνικού
γνωρίζω αυτή τη νέα γεωμετρία -
μια έρημο που ποτέ δεν θα μπορούσα να δαμάσω.
Τη βροχή ακούγοντας να πέφτει στη γωνία
ενός ονείρου νιώθουμε την πραγματικότητα,
και γνωρίζουμε το σπίρτο πριν σβήσει
την εφήμερη αιωνιότητα.
Ντενίζ Λέβερτοφ, ποιήτρια (1923-1997)
12/2/08
Μεσονυχτίων τετράστιχα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Χαιρε καλη μου Χρυσα...
Εγω,χαθηκα αλλα παλι εδω...
Εγω αυτο που ξερω να πω ειναι πως με
τα μεταμεσονυχτια ξενυχτια...εκανα τα
καλυτερα νοερα ταξιδια....
"Μ΄ αρέσει να βλέπω στο χρυσό φως του σπίρτου
απόκρυφες πτυχές ενός προσώπου
σαν κάτι αθώο που ανακάλυψες
στο σκονισμένο χρονικό της ντροπής."
anti gia spirto exw sto nou mou mia fwtia sto tzaki kai etsi mou erxontai oi wraioteres anamnhseis mou tou teleutaiou kairou.
Einai wraio na 3ereis pws mia pleiada apo lexeis 8a se feroun konta kai se an8rwpous alh8inous.
Kalhmera sas kuries mou. :)
Δημοσίευση σχολίου