Με μια ισχνή υπόσχεση για λίγες βροχές που δεν έρχονται κλείνει το δελτίο καιρού για την περιοχή της Αττικής. Ενα πεντάμηνο σχεδόν συνεχούς καλοκαιρίας που καταλήγει στο συναίσθημα "τον κακό μας τον καιρό". Τα λουλούδια ξανανθίζουν αλλά δεν μπορούν να κρύψουν τη βρώμα παντού, τη βαριά μυρωδιά της πόλης, την πιο βαριά διάθεση των ανθρώπων. Μ' αυτό τον καιρό που δυσκολεύει την ανάσα, άνθρωποι γίνονται ικανοί για τα χειρότερα. Μηδενίζονται οι ανοχές, τα δόντια σφίγγονται και τρίζουν. Φαίνεται να μη μας χωράει ο τόπος. Αλλά και που να πάμε?
10/10/07
Δελτίο καιρού
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Αυτά κάνει η πόλη στους ανθρώπους της. Τους τρώει, τους μεταλλάσει και μετά τους φτύνει πάλι έξω διαφορετικούς, αγνώριστους. Νιώθω τυχερή που μεγάλωσα και συνεχίζω να ζω εκτός πόλης. Όταν ήταν μικρός ο Άγγελος κ έπαιζε στον δρόμο, θυμάμαι που άκουγα την Στεφανία να του φωνάζει συνέχεια "Μη εκεί Αγγελε, στην άκρη περνάει αυτοκίνητο Άγγελε" και θυμήθηκα τα δικά μου παιδικά χρόνια. Που μας αμολούσαν στην Επανομή και το μόνο που φοβόντουσαν ήταν μη φτάσουμε στην άλλη άκρη του χωριού.
Τώρα πλέον παντού είναι έτσι. Κι αν αυτο το λένε παιδικη ηλικία - μαζί με όλα όσα συνεπάγεται- εμένα να με φτύσεις. Όποτε είμαι αναγκασμένη να μπώ στην πόλη μελαγχολώ. Τόσος κόσμος, κίνηση, φασαρία. Εσυ και ο εαυτός σου δεν χωράτε πουθενά. Δεν θα μπορούσα να ζήσω στην πόλη. Αν μου κρύψεις τον ουρανό μου θα πεθάνω.
Δημοσίευση σχολίου