Beloved

...«μου θύμιζε αυτοκινητάμαξα Θεσσαλονίκη – Αθήνα 16 ώρες με απαραίτητη βλάβη μεταξύ Μπράλου-Λιανοκλαδίου», και μου θύμισε το πρώτο μου ταξίδι με ταχεία δηλαδή με κάτι διαστημικό που πραγματικά θα καταργούσε τη συνήθη βλάβη. Ούτε που μου πέρασε από το μυαλό ότι αυτό σταδιακά θα σήμαινε τέρμα τα σουβλάκια, τα ρυζόγαλα και τα γιαούρτια από το παράθυρο. So what, θα πει κανείς αφού στο καπάκι σκάσανε ουισκάκια, εσπρεσάκια και τα λοιπά, αλλά όλα αυτά είναι άσχετα καθώς το πρώτο «κάτι», πάντα, δεν είναι άσχετο, υπάρχει, διαρκεί και ανακαλείται επί τούτου ως αναγκαία αναφορά, ως οδηγός ελέγχου, ένα τσίμπημα που αν το θελήσεις αποκτά δυναμική εγκεφαλικού, ξύπνα ή κοιμήσου αιώνια. Καθώς την ξανάδα, αυτή την συνταξιδιώτισσα, μονίμως τρεχαλητή και ακόμα τρεχαλητή παρότι physically partially disabled (ποτέ κανένας ελληνικός ή διεθνής όρος δεν θα μπορέσει να μεταφράσει αυτό τον πολιτικώς ορθό χαρακτηρισμό που δεν λέει τίποτα για την αιτία της disablοσύνης, καθώς αν αυτός εν τέλει γινόταν κατανοητός κάποιος θα έπρεπε βεβαίως να αντιδράσει έναντι της αιτίας, πράγμα που δεν μας συμφέρει γιατί θα μας ξεβολέψει), έτσι μού’ σκασε το τραγούδι που για κάποιο λόγο μούμεινε σαν highlight καθώς ανηφόριζα για Θεσσαλονίκη το 03 επί Aντισυνόδου. Αυτή δεν ήταν εκεί ή δεν την βρήκα. To τραγούδι μού’μεινε έστω κι αν μου κάνει κούκου κάθε φορά και για κάτι άλλο. (αν και καθαρή electronica είναι υπέροχα συναισθηματικό και στο limewire κατεβαίνει ταχύτατα, αφού το βρίσκεις σε πάνω από 100 χρήστες). Εν τέλει είναι απίθανος ο τρόπος που συμβαίνουν οι συνειρμοί, αυτό είναι αντικείμενο της ολοκαίνουργιας επιστήμης της νευρο-κάτι, αλλά εγώ αυτά δεν τα πιστεύω καθώς κανένα πείραμα ποτέ, δεν θα μπορέσει να αναπαραστήσει την εντελώς χαοτική και απροσδόκητη ανασύσταση συναισθημάτων που μπορούν να προκληθούν από και ταυτοχρόνως:

* Αιφνιδιαστική προκήρυξη εκλογών
* Μειωμένο αριθμό ημερών αδείας το καλοκαίρι
* Ελλάδα στο πύρ το εξώτερον αμέσως μετά το πέρας των διακοπών
* Φοβερό πήξιμο στη δουλειά που συνδέεται με αναγκαστική λόγω ασθένειας απουσία του αφεντικού
* Ιδέα και πράξη ετεροδημότη
* Ενα μπαρ όπου μερικοί μπερδεύονται και νομίζουν ότι η δεξίωση γίνεται για γάμο ενώ όλοι οι υπόλοιποι είναι εκεί για Το μνημόσυνο.
* Εκδηλώνεσαι ως ετεροδημότης ετεροδημότης, αφού αλλού ζείς, αλλού είναι το σπίτι σου στην ευρύτερη περιοχή της πόλης και αλλού τελικά ψηφίζεις. Δηλαδή με λίγα λόγια ενώ θα έπρεπε να μουτζώνεις τον Κακλαμάνη, γυρνάς φιλοξενούμενος ετεροδημότης σε δήμο που τον αρχηγό του τον έχεις δεί μόνο σε προεκλογική αφίσα και στο τέλος κλαις γιατί η κάλπη έβγαλε Παπαγεωργόπουλο, αλλά πια δεν νιάζεσαι αν μαζεύει τα σκουπίδια σου!

Beloved
VNV Nation

It's colder than before

The seasons took all they had come for
Now winter dances here
It seems so fitting don't you think?
To dress the ground in white and grey
It's so quiet I can hear
My thoughts touching every second
That I spent waiting for you
Circumstances affords me
No second chance to tell you
How much I've missed
My beloved do you know
When the warm wind comes again
Another year will start to pass
And please don't ask me why I'm here
Something deeper brought me
Than a need to remember
We were once young and blessed with wings
No heights could keep us from their reach
No sacred place we did not soar
Still, greater things burned within us
I don't regret the choices that I've made
I know you feel the same
My beloved do you know
How many times I stared at clouds
Thinking that I saw you there
These are feelings that do not pass so easily
I can't forget what we claimed as ours
Moments lost though time remains
I am so proud of what we were
No pain remains, no feeling
Eternity awaits
Grant me wings that I might fly
My restless soul is longing
No pain remains, no feeling
Eternity awaits
My beloved do you know
When the warm wind comes again
Another year will start to pass
And please don't ask me why I'm here
Something deeper brought me
Than a need to remember