Υπάρχω

Για το συμβάν στο Gagarin, έστω και ετεροχρονισμένα εδώ, θα μου επιτραπεί να μην παρασυρθώ σε άσκοπες παρατηρήσεις πάνω στην αξία του μουσικού περιεχομένου, η οποία και αναμενόμενη είναι και δεδομένη αποδείχτηκε για άλλη μια φορά. Αυτό βέβαια ας μην εκλειφθεί ως άλλη μία αυτοεπιβεβαιούμενη προφητεία, από αυτές που –στην έξοδο από τη συναυλία- σε κάνουν να σκεφτείς «άλλη μία από τα ίδια». Το χειρότερο συναίσθημα στο μεγαλύτερο μέρος των συναυλιών των σύγχρονων σταρ είναι η απουσία έκπληξης, η αναγκαστική ακαδημαϊκού χαρακτήρα έκθεση του θεατή/ακροατή σε κάτι προκατασκευασμένο για επιτυχία. Αντίθετα το εκρηκτικό μίγμα της παλιοπαρέας των Σπυριδούλα, Ζιώγαλα, Πουλικάκου, Πιλαλί είναι μια πρόσκληση χωρίς υποσχέσεις, αλλά με απαίτηση για επιδραστική συμμετοχή. Το κοινό μπορεί σε οποιαδήποτε στιγμή να δημιουργήσει το χάος μιας μαχητικής πολιτικής διαδήλωσης, τη γαλήνη μιας μαζικής άσκησης γιόγκα ή το παραλήρημα ενός πολλαπλού ερωτικού ξεσπάσματος. Στο τρίωρο καταιγιστικό live, οι επί σκηνής συμμετέχοντες τα έδωσαν όλα αφού ρούφηξαν αχόρταγα μηνύματα και αίσθηση αυτούς που ανέλαβαν να γεμίσουν με τη δυναμική παρουσία τους τη σάλα. Εξω από το ανόητo κλίμα των ημερών το κοινό επέλεξε ένα χώρο και ένα μουσικό συμβάν που αποδεδειγμένα αποδοκίμαζε την επίπλαστη εξωτερική ιλαρότητα και γέμισε το χώρο με φως και σκοτάδι στις κατάλληλες αναλογίες. Με απίστευτη μαεστρία που δεν παράγεται στο εργαστήριο αλλά στην ίδια τη συνεχή τριβή με την πραγματικότητα οι Σπυροπουλαίοι και οι παλιόφιλοί τους φώτισαν άπλετα τις αγωνίες και τις ελπίδες μας και έριξαν στους πόνους μας βαθύ σκοτάδι, από κείνο που δεν σ’ αφήνει να ξεχάσεις αλλά σε βοηθά να σκύψεις στον εαυτό σου και να τον αγκαλιάσεις με αγάπη. Για όσους πιστεύουμε ότι το rock and roll έχει τη δύναμη να μας σώσει τη ζωή, στους πονηρούς καιρούς που ζούμε, η συναυλία αυτή υπήρξε εξαιρετική ευκαιρία για να αισθανθούμε ασφαλείς με την άποψή μας. Δεν θέλω άλλη απόδειξη από την μιας ώρας περπατιστή βόλτα που έκανα ολομόναχη μετά στη Λιοσίων και τα πέριξ, χωρίς φόβο αλλά γεμάτη πάθος αφού ευτυχώς ένα κομμάτι του rock παραμένει όπως ακριβώς μας είχε κάποτε υποσχεθεί.