Hairspray

Στην Αθήνα τελειώνει σήμερα το Φεστιβάλ Κινηματογρά- φου Νύχτες Πρεμιέρας. Δεν είχα την ευκαιρία να το δω συστηματικά, αλλά δύο από τις χθεσινές προβολές, που σχεδόν τυχαία επέλεξα, με κριτήρια το χρόνο, το χώρο και τη διαθεσιμότητα των εισιτηρίων, τελικά – σε μένα τουλάχιστον – έδωσαν την ευκαιρία για συνειρμούς και κάποιες ενδιαφέρουσες προεκτάσεις.

Η πρώτη σειρά προβολών κάτω από την ενότητα Short Stories, αφορούσε βραβευμένες μικρού μήκους ταινίες διεθνούς παραγωγής. Στην πλειονότητά τους οι ταινίες αυτές είχαν πρωταγωνιστές εφήβους και αναπαριστούσαν με μεγάλη ακρίβεια τις αγωνίες και τα προβλήματά τους. (Δυστυχώς όταν ανέτρεξα στην ιστοσελίδα του Φεστιβάλ για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις ταινίες αυτές, δεν υπήρχε τίποτα, και έτσι δεν μπορώ να προτείνω που μπορεί να τις βρει κανείς).

Η βία, μέσα και έξω από το σπίτι, η έλλειψη επικοινωνίας, η βαρεμάρα, το διαδικαστικό σεξ, οι ματαιώσεις του έρωτα, η αναπαραγωγή και κατασκευή της πραγματικότητας μέσω της κάμερας του κινητού, ένας υφέρπον αλλά ορατός κυνισμός, οι ανύπαρκτες προσδοκίες, η φετιχοποίηση του στυλ και της εξωτερικής εμφάνισης, η αιχμηρή παρουσία των ζητημάτων της διαφορετικότητας, το ερημοποιημένο κοινωνικά περιβάλλον σε πόλεις και προάστεια, οι αρχές των σημερινών ενηλίκων που διαψεύδονται και ίσως και άλλα που δεν μπόρεσα να αντιληφθώ, αναδύονταν μέσα από τις μικρές καλές και κακές πράξεις των πρωταγωνιστών που θέλουν αλλά δεν ξέρουν πως να σπάσουν τα αδιέξοδά τους.

Αντίθετα στο ριμέικ της ταινίας Hairspray, όπου όλοι περάσαμε πολύ ευχάριστα, θα μπορούσε κανείς να πει ότι όλα τα παραπάνω έχουν εύκολες λύσεις. Αρκεί μια θετική διάθεση, μια πίστη και η ζωή μπορεί να τραβήξει άνετα την ανηφόρα, παρασύροντας στο διάβα της τους καλούς προς τα πάνω και τους κακούς εκτός σκηνής. Δεν ξέρω αν η αισιόδοξη οπτική της ταινίας οφείλεται στο γεγονός ότι αναφέρεται στα ‘60ς, ή μέσα στη «απλοϊκότητά» της θα μπορούσε να δώσει μερικά μηνύματα. Αισθάνθηκα όμως ότι μέσα στις υπερβολικές συμπεριφορές των πρωταγωνιστών της υπάρχει μια πρόταση για όλα τα ζοφερά θέματα που ανέφερα παραπάνω, δοσμένη με τρόπους ικανούς να την κάνουν κατανοητή στον καθένα. Ελπίζω ότι δεν ήταν η διαδοχικότητα των εντυπώσεων και η ανάγκη μου να νιώσω ότι κάπου υπάρχει φως, που μου δίνει αυτή την εντύπωση.