3/11/07

Ο Μπάμπης ο Φλου

Δεν είναι και το καλύτερό μου, αλλά μου αρέσει η ιδέα ότι ένας Μπάμπης κατάφερε να γίνει θρύλος και όλη η αίθουσα να τραγουδάει το όνομά του. Εγώ κολλάω με το "Μούπες θα φύγω", ΟΚ σωστό και στην ώρα του, αλλά κανείς δεν με είχε προετοιμάσει για Dead Flowers (μέρα που ήτανε), ούτε για τον καυγά που χρειάστηκε να μαζέψω, ούτε για το μάθημα Σοφίας που έκατσε μετά από μερικές ευγενικές σπρωξιές, ούτε καν ότι στο Κύτταρο, μπορείς να πιείς επί τέλους καθαρά ποτά. Για να ζήσεις μια συναυλία της Σπυριδούλας, δεν χρειάζεται απαραίτητα το τελευταίο μου δεκαήμερο, αλλά ό,τι μπορείς να εκλάβεις ως έρωτα είναι αρκετό. Κατάλυση των αποστάσεων, ναι, των ασφαλών γραμμών, ΟΚ, κάθε αληθινό ροκ συμβάν, είναι -για μένα- μια δόση επιβεβαίωσης, στο γενικό μου motto, "το ροκ μου έσωσε τη ζωή". Και ακόμα πιο πολύ, για τις μικρές εξομολογήσεις, αυτών που κατάλαβαν ότι δεν τους πίστεψα για φίλους, αλλά να πως τα φέρνει η ζωή, να με πιστέψουν αυτοί...

1 σχόλιο:

Matan είπε...

De katafera na er8w sto Kuttaro dustuxws....De borw na pw, perasa e3isou polu kala...
Auto to onoma pantws...les kai h3ere o Sidhropoulos pws 8a akouw Babhs kai 8a me pianei duspnoia...
Na nai kala auto to asteri oso kai xaza k an skefthke th dedomenh stigmh


"Ma ston vradino ton ourano
to diko sou asteri psa3e vres
giatioi skies sto prwto fws
moiazoun me fovies paidikes...."