13/11/07

Περισσότερο φθινόπωρο


Μάκρυνε αυτό το καλοκαίρι. Διυλίστηκε στο πρώτο ψιλόβροχο, χιλιόμετρα μακριά, κι ύστερα ξαναφάνηκε καθώς κατέβαινα – >no easy way down – με δυό ποτά, ως το Νοέμβρη, να σκαλίζω την ψυχή μου και να ψάχνω συννεφιές.
Μικρό φθινόπωρο με οδήγησε στην αίσθηση των δρόμων, με λόγια δανεικά, - έρημος – γυμνός – πόνος -, ταχύνω το βήμα γλυκά και ελευθερώνομαι. Για λίγο.
Κοιτάζοντας στον καθρέφτη είδα την αλλαγή. Το φως, η λάμψη χάθηκαν, μόνο τα μάτια μου γελούν ακόμα, καθώς τραβώ τα μαλλιά προς τα πίσω μισοσηκώνοντας τα φρύδια.
Κράτησα τα βιαστικά κουδουνίσματα του τηλεφώνου σαν εκρηκτική απόλαυση που δεν δίνεται και χάιδεψα τους ώμους μου, πριν τους σκεπάσω με το μαύρο δέρμα. Αν δεν ήταν Σάββατο θα είχα κρατήσει τις αισθήσεις μου ως το πρωί, αλλά ωστόσο καμμιά φορά βοηθάει και η τύχη, κι ανάπαυσα το σώμα μου σε μια αγκαλιά-απόσταση. Βάφτισα στο κίβδηλο χρυσάφι μου μορφές, τις βούτηξα στο έξαλλο αλκοόλ μου, τις ταξίδεψα αργά στο φαρδύ δρόμο της κανονικότητάς μου.
Επέστρεψα εσπευσμένα στη σκοτεινή μου μεριά, που φώναζε και εκλιπαρούσε μέρες τώρα να τη σεβαστώ.

1 σχόλιο:

Matan είπε...

matan=>matina=>stamatia
s'euxaristw pou ntuneis enan aproswpo kai psuxro kosmo opws to diadiktuo me auth th fantastika metadotikh grafh sou. Mporei na akougetai upervoliko alla ontws etsi einai. Diavazw kai nomizw oti sto mualo mou ftiaxnw kati sa paramu8i!
H fwtografia einai e3isou wraia.
: )
Kalo apogeuma. Wra na na phgainw spiti ...