29/11/07

Πρωινός καφές


Συντηρώ την επιθυμία της βόλτας προς τη δουλειά, 35 λεπτά περπάτημα στο κέντρο της πόλης, στην αρχή βρώμα και φασαρία μετά ησυχία, αυτοσυγκέντρωση. Στην καμπή αντικρύζω το βράχο καθώς σβήνει μέσα από τη λάμψη του πρωινού ήλιου και λέω «καλά είσαι εδώ», μπορείς να σηκώνεις το βλέμμα, να σηκώνεται η καρδιά, ελαφραίνουν τα πόδια, βγάζω το πανωφόρι, 16 βαθμοί και ακόμα δεν πήγε εννιά. Ξεπερνάω τη βουερή πλατεία και μπαίνω στον πεζόδρομο. Εχω βάλει στο πλάνο καφέ στην Πλάκα, γι’ αυτό και ξεκίνησα νωρίτερα. Οταν ξυπνάω νωρίς, είναι απαραίτητο να εγκαταλείψω το σπίτι γρήγορα, μόλις τελειώσει στην τηλεόραση η ανάγνωση των εφημερίδων και τα Διεθνή. Μετά αρχίζει η μιζέρια και η μέρα μου καταστρέφεται. Είμαι περήφανη για την πρόοδο μου στην τηλεοπτική αποτοξίνωση. Τα βράδια δεν την ανοίγω πια σχεδόν καθόλου. Βοηθάει και το ότι γυρνάω αργά. Δεν προλαβαίνω να βαρεθώ. Προτιμώ να μαθαίνω τις ειδήσεις από το ραδιόφωνο, ήπια χωρίς φωνές και παράθυρα. Και να τις κριτικάρω γυρνώντας στους δρόμους, μυρίζοντας τις αλλαγές, βλέποντας τις εικόνες της καθημερινότητας που μαρτυρούν πολύ περισσότερα. Πίνω καφέ στο ύπαιθρο και κάποιοι στολίζουν χριστουγεννιάτικα. 21 και σήμερα για την τελευταία άδεια της χρονιάς! Ουάου!

5 σχόλια:

Matan είπε...

omorfh fwtografia...egw dustuxws gia na paw sth douleia mou xreiazomai autokinhto mias kai h sugkoinwnia den e3uphretei.Maresei omws h odhghsh kai de to kruvw pws otan ftanw ston proorismo mou ligaki mou th dinei :))) Einai eidika kapoies fores pou otan parkarw de 8elw na vgw apo to autokinhto.xazeuw akougontas to radiofwno ...

thinking4G είπε...

Τι μου θύμησες...Πλάκα,Μοναστηράκι...

Έχω φύγει απο την Αθήνα 2 χρόνια τώρα,ξέρεις μεγάλωσα εκεί και δυστυχώς την ομορφιά της την ανακάλυψα λίγο πριν φύγω.Το επέλεξα να φύγω,μου αρέσει πολύ εδώ που είμαι, μα την νοσταλγώ.
Είναι κάτι στιγμές σαν αυτήν που περίγραψες ,που ενώ κάποτε ήταν καθημερινότητα,τώρα τις σκέφτομαι και λέω την ωραία που ήταν τότε..
Έρχομαι συχνά και προσπαθώ να κάνω ότι νοσταλγώ απο αυτήν..

Αλλα αυτό που θα λέω πάντα είναι πως παρά την επικινδυνότητα της,είναι υπέροχη το βράδυ...

Χρύσα Πανταζή είπε...

Matan,
Δυόμιση χρόνια δούλευα στην Εθνική, 50 χλμ τη μέρα πήγαινε-έλα οδηγώντας, στρίμωγμα ανάμεσα σε νταλίκες, βροχές, χιόνια, μποτιλιαρίσματα, καραμπόλες. Εγώ ραδιόφωνο, Γιαννούτσος, Φ. Πετρίδης, Κ. Τζούμας. Ολοι οι οδηγοί γύρω μουτρωμένοι, εγώ πουσαρισμένο χαμόγελο και τραγούδι. Κι όμως κάποιες φορές, έτσι μου την έδινε, όχι να μείνω στο αυτοκίνητο, αλλά να γκαζώσω και να την κάνω βόρεια. Μέχρι που την έκανα τελείως. Μετά πούλησα και το αυτοκίνητο. Μεγάλος μπελάς το ρημάδι, σήμερα δεν υπάρχει ελευθερία στην αυτοκίνηση.
Irenedur,
21 χρόνια μετανάστης στην Αθήνα, από Θεσσαλονίκη μεριά. Τη νοσταλγώ? Νομίζω κατά καιρούς ότι έχω θεραπευτεί, αλλά όλο και κάτι σκάει και επανέρχομαι. Μόνο που σιγά σιγά η απουσία βιώνεται όλο και πιο γλυκά. Μπορώ να επιλέγω τι μου λείπει πραγματικά και τι με ενοχλεί εκεί. Πάω πάνω για να απολαμβάνω το πρώτο και αποφεύγω με μαεστρία το δεύτερο. Αλλά άμα ακούω «μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Ντεπό» δακρύζω πάντα. Ηταν η παλιά μου γειτονιά.

Matan είπε...

... σήμερα δεν υπάρχει ελευθερία στην αυτοκίνηση...

Den exeis adiko. Exoume ginei ena terastio boulouki autokinhtwn sthn ousia. Xairomai wstoso pou kati ka8hmerines vradia borw na vgw sth paraliakh kai na kanw thn gnwsth volta Alimos - Ribas - Alimos. Kai an oi varies mou skepseis einai perissoteres kanw th megalh autokinhtada..alimos - e8nikh - varuboph - khfisias - alimos. An malista eimai mes ta provlhmata , h Xalkida me perimenei.
Oson afora th 8es/nikh...thn euxaristw pou filo3enei ta teleutaia 6 xronia thn kaluterh mou filh kai me afhnei na th gnwrisw kai na thn agaphsw apo autes tis episkepseis pou kanw estw kai gia ena koutso savvatokuriako :)

thinking4G είπε...

Η νοσταλγία πάντα θα υπάρχει τελικά...

"Πάω πάνω για να απολαμβάνω το πρώτο και αποφεύγω με μαεστρία το δεύτερο."

Με κάλυψες πλήρως...