25/11/07

Κατάματα

Ολο το Σαββατοκύριακο «κωδικός ελληνικό ρεπερτόριο», χαλασμένος ώμος, χαλασμένο πλυντήριο, Νικήτας, αναβολή στα ψώνια, σώμα σε ανάταση, ανακάτεμα στα παλιά αρχεία, διάλειμμα για κοσμική γιορτή, διαλέγω προσεκτικά τις μουσικές επαναλήψεις (άλλο κόλλημα), Χαρούλα «Θέλω μεσ’ στα δυό της μάτια να κοιτάζω», Παπάζογλου «Μάτια μου», Ελευθερία «Στις άκρες απ’ τα μάτια σου» και κάπου –πάνω στο ψάξιμο- ο Μάλαμας με την υπενθυμιστική δόση (άσχετο φαίνεται) «πως νιώθουμε παράφορα πως ζούμε έτσι αδιάφορα...». Στο μεταξύ επανέρχομαι για κανονικό ψαχτήρι στο http://parathemata.blogspot.com/2007/10/1927-19102007.html και μεθυσμένη από τη συζήτηση για το βλέμμα επιλέγω το παρακάτω απόσπασμα, συνιστώντας με ζέση την ανάγνωση όλης της σελίδας...

Κοίταξέ με μόνο στα μάτια

μέτρησε τη βαθιά πληγή που ανοίγεται μέσα τους
άκου τη σιωπή που κάνει να τρίζουν τα φύλλα στις αστροφεγγιές τους
κι όταν ημερέψεις το φόβο
που σαν το παγιδευμένο αγρίμι ουρλιάζει
τότε θα καταλάβεις.

Θα δεις τι πόθοι ασφυκτιούν

το πάθος συντηρούν στις κρύπτες τους
τα ζυγιασμένα λόγια.

Θανάσης Κωσταβάρας, Διαπιστευτήρια της σιωπής

2 σχόλια:

P. Kapodistrias είπε...

Ο λόγος τού μόλις φευγάτου Φίλου μου Θανάση Κωσταβάρα προκαλεί σεισμό, με την ηρεμία και τη βοή ταυτόχρονα της ροής του. Θαυματουργεί στο αίμα, στόν νου, στην ύπαρξη ολάκερη.

Καλημέρα, όλη μέρα, κάθε μέρα!!!

Π.Κ.
Ο υπεύθυνος για τα "παραΘέματα λόγου"

Χρύσα Πανταζή είπε...

Εύχομαι, Καλή νοσταλγία για το φίλο που έφυγε, και που μου φαίνεται πως έζησε και ένιωσε μια ζωή που άξιζε.