Ενας χρόνος και κάτι...

...πέρασε από τότε που άνοιξε αυτή η σελίδα και το θυμήθηκα αργά κάπως, αλλά με αφορμή το γεγονός που αποτέλεσε και το δεύτερο post στις 2/12/06. Το πάρτι χριστουγεννιάτικου στολισμού μιας φίλης, που πλέον είναι κάτι σαν θεσμός της παρέας. Δυστυχώς όμως υπάρχει και ένα μία ακόμα επανάληψη που σχολίασα στην ίδια περίοδο πέρσι, ένα άλλο προέρτιο πάρτι, εμπορικού χαρακτήρα (θα το αποφύγω φέτος), που ωστόσο μου τόνισε ότι η ζωή μας έχει πολλά επαναλαμβανόμενα μοτίβα, που αν δεν τα πάρουμε χαμπάρι εγκαίρως, γινόμαστε πιόνια τους. Είναι αυτό που μας πνίγει μερικές φορές και το αποδίδουμε με τον όρο ρουτίνα, νομίζοντας ότι αυτή περιλαμβάνει μόνο την καθημερινότητα. Υπάρχουν όμως και καταστάσεις που ενώ έχουν μεγάλη απόσταση επανάληψης, εν τέλει έχουν και μια αδυσώπητα σταθερή συχνότητα, και αυτό ώρες ώρες με κάνει να χάνω την αίσθηση του χρόνου, να νομίζω ότι η ζωή μου αποχρωματίζεται και συμπυκνώνεται στα ελάχιστα.