Τρελλό στρουμφοχωριό και χρυσόμυγες

Και εκεί που νομίζεις ότι όλα θα τελειώσουν με τα θαλασσιά στρουμφοφώτα του Λυκαβητού, ιδού το ιστορικό κεντρικό ξενοδοχείο του Συντάγματος, με σύμβουλο χριστουγεννιάτικης ατμόσφαιρας τον στυλίστα της χρυσόμυγας, που καμμία κάμερα, αλλά ούτε και το photoshop μπορούν να απεικονίσουν. Ατελείωτο γέλιο. Από τη μια η κλασική μεγαλοπρέπεια, από την άλλη η έλατο-ντισκομπάλα και το χειρότερο... Ο δήμαρχος, σε μια προσπάθεια να διαχωρίσει εαυτόν από το Αβραμοπούλειο υπερδέντρο και το ζαχαροχωριό της πίκρας, φιλοξενεί τη μέρα του Μετανάστη (κλαμμένα φωτάκια εδώ και αλλού τα stands των ΜΚΟ, χριστούλη μου τι μπέρδεμα) χωρίς βεβαίως να μας λείψει το καρουσέλ, χαμηλόμισθοι μεσόκοποι που καβαλάν τα χρυσοποίκιλτα αλογάκια, ω τι ωραίο πράγμα τα χριστούγεννα!!!!, με τις euroβλαχουρίες και τα τζιγκουμπλένια.
Κι εγώ θα περάσω αύριο αυτή την πόρτα, θα φωτιστεί το πρόσωπό μου χρυσοπράσινο, μια στιγμή θα εκφράσει το αίσθημά μου (αυτό το χρώμα το προ ενός βίαιου, ανακλαστικού και κατά γενική ομολογία αντιαισθητικού αδειάσματος του στομαχιού), θα είναι ωραία γιατί θα πούμε για άλλα νούμερα, πάσης φύσεως, πράγματα, πρόσωπα, σχέσεις, αλλά ο λόγος θα απουσιάζει πλήρως, όλα ά-λογα.