19/12/07

Τρελλό στρουμφοχωριό και χρυσόμυγες

Και εκεί που νομίζεις ότι όλα θα τελειώσουν με τα θαλασσιά στρουμφοφώτα του Λυκαβητού, ιδού το ιστορικό κεντρικό ξενοδοχείο του Συντάγματος, με σύμβουλο χριστουγεννιάτικης ατμόσφαιρας τον στυλίστα της χρυσόμυγας, που καμμία κάμερα, αλλά ούτε και το photoshop μπορούν να απεικονίσουν. Ατελείωτο γέλιο. Από τη μια η κλασική μεγαλοπρέπεια, από την άλλη η έλατο-ντισκομπάλα και το χειρότερο... Ο δήμαρχος, σε μια προσπάθεια να διαχωρίσει εαυτόν από το Αβραμοπούλειο υπερδέντρο και το ζαχαροχωριό της πίκρας, φιλοξενεί τη μέρα του Μετανάστη (κλαμμένα φωτάκια εδώ και αλλού τα stands των ΜΚΟ, χριστούλη μου τι μπέρδεμα) χωρίς βεβαίως να μας λείψει το καρουσέλ, χαμηλόμισθοι μεσόκοποι που καβαλάν τα χρυσοποίκιλτα αλογάκια, ω τι ωραίο πράγμα τα χριστούγεννα!!!!, με τις euroβλαχουρίες και τα τζιγκουμπλένια.
Κι εγώ θα περάσω αύριο αυτή την πόρτα, θα φωτιστεί το πρόσωπό μου χρυσοπράσινο, μια στιγμή θα εκφράσει το αίσθημά μου (αυτό το χρώμα το προ ενός βίαιου, ανακλαστικού και κατά γενική ομολογία αντιαισθητικού αδειάσματος του στομαχιού), θα είναι ωραία γιατί θα πούμε για άλλα νούμερα, πάσης φύσεως, πράγματα, πρόσωπα, σχέσεις, αλλά ο λόγος θα απουσιάζει πλήρως, όλα ά-λογα.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ποτέ μη λές ποτέ, λοιπόν, ισχύει διαχρονικά... η ζωή σε φέρνει να μη μπορείς να πεις όχι αλλα και ταυτόχρονα να μην θές να πείς ναι.
Οπότε μόνο σιωπή και περισυλλογή.

thinking4G είπε...

"Από τη μια η κλασική μεγαλοπρέπεια, από την άλλη η έλατο-ντισκομπάλα και το χειρότερο."


Για το θεαθήναι και η πιο λεπτή γραμμή καταλύει την μοναδικότητα της..και γι'αυτό η χώρα αυτή έχει φτάσει στο σημείο που έχει φτάσει...

Χρύσα Πανταζή είπε...

Kαι η πιο λεπτή γραμμή καταλύει τη μοναδικότητά της...

Διαβάζω παρακάτω και παρ' όλη τη κολακευτική για το post συναίνεση, έχω κολλήσει.

Αν η πιο λεπτή γραμμή μπορεί να καταλύει τη μοναδικότητά της, βλέπω μια τεράστια ευκαιρία. Μια μετάλλαξη της πιο απλής γραμμής του καθενός μας σε κάτι καλύτερο. Πιο αισθαντικό, πιο ουσιαστικό. Καμμιά φορά ίσως μπορεί να μας δοθεί η χάρις να βρούμε ένα δρόμο μέσα από αυτή την κατάρρευση.Γι αυτό άλλωστε δεν είμαστε εδώ? Για να μιλάμε και να μοιραζόμαστε την αγωνία αλλά και την υπέρβαση?

thinking4G είπε...

Για όλα αυτά που λες είμαστε εδώ,σίγουρα.Όταν καταλύεται η μοναδικότητα και μας δίνετε μια μεγάλη ευκαιρία την οποία "εκμεταλλευτούμε" με τον καλύτερο τρόπο,αυτό είναι μοναδικό.Αλλά όταν χρησιμοποιείται με αρνητικό τρόπο,αυτό είναι ότι χειρότερο...