Ταξίδι τις γιορτές

Βαρετές προετοιμασίες, ίδιες, και άλλες πρωτόγνωρες, το σώμα σε διαδικασία αναίρεσης, απαλλαγής, μεταλλαγής, να γίνει κάτι για το πανηγύρι - χορό μεταμφιεσμένων αισθημάτων - ολότελα γυμνωμένο από τις συνήθεις ιδιότητές του, παιχνίδι.

Ο μετανάστης με τον πυρετό του νόστου, σχεδιάζει γρήγορα χιλιόμετρα, ξεσκονίζει ατζέντες, ξοδεύει κλήσεις, κι ύστερα δεν τον χωράει ο τόπος, οι ζωές των άλλων στενές, δικές τους, ξεδιπλώνει βήματα, γρήγορα ή αργά είναι άνευ σημασίας, βήματα σε δρόμους που αλλάζουν διαρκώς.

Κρύο, νύχτα, αναζητώ το παγκάκι κωδικός "πληγωμένες καρδιές", τη γωνιά "σε συνάντησα", το θάμνο "τελευταίο τσιγάρο και φύγαμε".

Κάποιοι παλεύουν τώρα, και παρά το προχωρημένο της ώρας, τους δικούς τους κωδικούς.

Παίρνω ταξί.
Μετράω φώτα με μισόκλειστα μάτια, μέχρι να γίνουν μια μακριά φωτεινή γραμμή, αδιάσπαστη. Ο μίτος που με κρατά σε ρότα.
Ενας σύντομος βαθύς ύπνος. Θεραπεία από την απόσταση.