Πτήσεις

Μιλάω σε ένα φίλο, αίτημα, οδηγίες χρήσεως λεπτών φιλέτων ζωής, μιλάμε σπάνια για το βάθος, καθώς η από εφηβίας γνωριμία δικαιολογεί την επιφανειακή ελαφρότητα, ενώ ταυτόχρονα χτίζει αργά και στιβαρά το υποστήλωμα του αυτονόητα κατανοητού. Νομίζω ότι ο αέρας του φυσά το μυαλό καθώς, ως πιλότος υπερελαφρών, ξεπερνά την περιπτωσιολογία και μου λέει: "Στις πτήσεις η απογείωση είναι πάντα προαιρετική. Η προσγείωση όμως - η κάποια προσγείωση - είναι υποχρεωτική, αναπόφευκτη". Δεν έκανα κουβέντα για το "Μόνο εισερχόμενα", για την αποφευκτέα πτήση. Οταν όμως άδειασα το μυαλό μου ξαναπήγα στα αγαπημένα μου της Joni Mitchel:

A ghost of aviation
She was swallowed by the sky
Or by the sea like me she had a dream to fly
Like Icarus ascending
On beautiful foolish arms
Amelia it was just a false alarm

Maybe I've never really loved
I guess that is the truth
I've spent my whole life in clouds at icy altitude
And looking down on everything
I crashed into his arms
Amelia it was just a false alarm